සයවසරක පෙම්ගීතය දැන් බොඳවෙලා........

දෙවැනි ලෝක යුද්ද සමයයි. බ්‍රිතාන්‍යයින් ලන්කාව යටවිජිතයක්ව තබාගෙන ඇත. ඒ කතාව දිග හැරෙන්නෙ ඒ සමයෙහිදීය. තරුනියක හා පෙමින් බැදුනු එක් තරුන සෙබලෙකි. නමින් ඔහු ඥාන්පාලය. පෙම්වතිය දයාවතීය. ඔහු යටකී යුද්දය හමුවෙ ජ'මනියට විරුද්දව සටන් කිරීමට ප්‍රන්ශයට ගොස් ඇත. නමත් ඔවුනොවුන්ගෙ ප්‍රේමය කිසිද වියැකුනේ නෑත. ඒම සෙබලා දිනකට පෙම්හසුන් 2ක්වත් අවම වශයෙන් ඔහුගේ දයාවතීට එවීය.

කාලය කෙමෙන් ගතවිය. ලොකයුද්දයෙ අවසාන සමයයි. මේවනවිට දයාවතී සතුව පෙම්හසුන් 10000ත් ඉක්මවා ඇත. අමුත් එකවරම පෙම්හසුන් එවීම නතර විනි. ගත උනේ සතියකි. ජ'මනිය පැරැදිනි. මිත්‍රපාක්ෂිකයන් ජග්‍රහී ලිලාවෙන් ඔවුනොවුන්ගේ ගම්බිම් කරා යන්නට විය. ඒ අතර ඥානපාලද විය. ඔහුද ගෙදර ආවෙ දහසක් පැතුම් පොදි බැදගෙනය. ලියුම් 10000ක් ලිවීමට තරම් මෙ ප්‍රේමය කොතරම් පිවිතුරුද...? එම ලිවුම් ලිවීමෙ තරම කොතෙක්ද යත් ඒම සමයේ වැඩිම පෙම්හසුන් ලිවූ තැනැත්තා ලෙස ඥානපාලද ගිනෙස් පොතට ඇතුලත්ව සිටියහ. ඔබට මෙන්ම මටද එසේ සිතිනි. නමුත් සිදුව ඇත්තෙ ඔබවත් මම වත් නොහිතන තරම් දෙයකි. සූ දහසක් පැතුම් පොදි බැදගෙන සිය මවුරටට ආ ඥානපාලට ඇසීමට ලැබුනෙ නෙතග කදුලක් රදවන සුලු සිදුවීමකි. අහෝ දුකකි. ඉරකි. තිතකි.

පෙම්වතිය පෙම්වතාගෙ ලිවුමක් නොලැබුනු දින කීපයතුල ඇතිවූ දුක ඉවසාගත නොහැකිව මෙලොව හැරදමා ගොස්ද??? නැත. ඇය ඥානපාලව හැරදමා ලිවුම්කාරය සමග පැන ගොස් ඇත....

*යොදා ඇති නම් ගම් සියල්ල මනඃකල්පිත බව සලකන්න....